ZOMER 2005

Cela est bien dit, mais il faut cultiver notre jardin

Voltaire, Candide

 

Mijn regelmatige bezoekers duiden mij niet euvel dat ik na een jaar lang een dagelijkse pagina KERSVERS te hebben geschreven, binnen en buiten actualiteit&eeuwigheid, er een tijdje 'tussenuit' ga.
Ik wijd mij aan het tuinieren, zal u zonodig deze zomer Ander Nieuws mogen melden, en van ons huidig bestaan mogen de volgende foto's, geschoten door mijn liefhebbende echtgenote Edith Ringnalda, getuigen. Nieuwe bezoekers, kijk rond op mijn webstek en doe er je voordeel mee.

REMEMBER: it's all in the mind! Read All About It
www.simonvinkenoog.nl

schrijvers huisje in de tuin


Maandag 20 juni 2005

Isidorus of Gaza, Neoplatonist, successor of Marinus, c. 509 - 557 A.D.

"Ha! Balsem voor de voeten", roep ik naar Edith, die mij is voorafgegaan, de 42 treden op (11 + 12 + 19), die ik blootsvoets beklim naar de tweede verdieping die ons van groen uitzicht op Amstelhotel en Weesperzijde voorziet, "deze loper! Als ze zó kunstgras konden maken, was het precies wat we nodig hebben voor ons zonneterras."
Ik kijk om me heen, als ik binnenstap: holy, holy, holy, alles op zijn eigen plek - maar leeg: ik ben hier een week niet geweest, even ontslakken in onze tuin, een cyberdetox als het ware; en nu weer even thuis in dat dagboek dat ik een jaar lang als Kersvers-pagina's heb bijgehouden.
Ik ben er even mee opgehouden, hier dagelijks mijn portie leesvoer over mensen uit te storten - welkom 25e week. Wie is de heilige, wijze, van de dag - ontleend aan de Engelse Universal Festival Calendar?
Aha, zie boven - en wie hebben we gemist?
l5  juni Sallustius, 'The Elegant', Platonist, s.d. 4th cent. A.D.
l6  juni Johannes Tauler (C.), mystic, d. 1361 A.D., b. 1300
17 juni Orpheus (G.), teacher and founder of Grecian civilization and of the Orphic Mysteries,      s.d. 1350 B.C.
18 juni Vyasu (H.), reputed founder of Vedanta philosphy
            John Wesley (C.) b. 1703 A.D., b. d. 2/3/1791
19 juni Elizabeth of Schoenau (C.), d. 1165 A.D.).( Waarbij we aannemen dat mijn lezertjes weten dat C. voor Christelijk, G. voor grieks en H. voor Hindoe etc. staat. Bijgehouden sinds augustus 2004.

De afgelopen week genoeg met Edith in de tuin gewerkt, gespeeld en geleefd: twee familiebezoekjes, de eerste van het zomerseizen. Wij genieten en soms roep ik AU (jodium-gevecht, na intense pedicure). Ik heb me ook kunnen concentreren op wat van mij verwacht werd tekst, content.
De Uitnodiging van de opening van de KunstVaarRoute 2005 gisteren in het Amersfoortse Mondriaanhuis aan de Kortegracht nr 11 beloofde een openingswoord van schrijver en oud-Amersfoorter drs.Jan Terlouw, de presentatie van de catalogus van de KunstVaarRoute en een peurvoormens (even mijn spelling) door schrijver/dichter Simon Vinkenoog.
Aldus geschiedde; eerst had een aantal bevoorrechten in twee bootjes van de Stichting Waterlijn (Krommestraat 5, www.KunstVaarRoute.nl) de beeldenroute van de Waterlijn op de grens van lucht en water door de grachten van de Amersfoortse historische binnenstad afgelegd: 19 kunstenaars exposeren hun werk op, in en langs het water en 19 dichters lieten zich inspireren en schreven een gedicht; een en ander is uiteraard in de catalogus op papier vereeuwigd.
Een tiental dichters voer op deze eerste tocht mee en las hun gedicht voor; de deelnemers konden kijken, luisteren en bewegen zonder zelf in beweging te hoeven komen, mooi en zonnig uur op harde houten bankjes - geen kussentjes te huur?
Kortom; vanaf het handschrift las ik de volgende tekst voor:


NATURA ARTIS MAGISTRA
Opgedragen aan de Omni Most Holy Sun Absolute,
kersvers geschreven voor de KunstVaarRoute 2005, Amersfoort 19 juni 2005.

Ik sta op de markt en ik roep:
Het wordt tijd dat de kunst gaat ageren
Alleen kunst kan het dood getij doen keren:
Mensen weer brengen op het pad
waarop van oudsher - vanaf den beginne -
een ieder het leven radeloos lief had.

Uitzichten delen, inzichten verdelen.
Gezichten veredelen. Gedichten doen helen.
Beelden smeden. Markten betreden.

Ontwaken uit slapeloze nachten:
"waak ik, of droom ik?" vragend

Waarom laten mensen zich door angst regeren
Zie toch hoe de wereld zich laat manipuleren
door speculerende machtige heren
in hun verpletterende eindstrijd:
er gaat een wereld verloren
waarom niemand zich meer bekommert.

Z o schijnt het soms, als ik de markt overzie:
van kleingeestigheid en apathie,
waar wantrouwen gezaaid,
de mensen achterdochtig worden.
Nietsnut. Lik op stuk. Tuk op geweld.

Hoe is het met de mens gesteld,
negeert hij het geluk,
weet hij wat hem wacht
als hij lacht
niets of niemand veracht
en zich de vraag stelt:

Wie ben ik dat ik doe wat ik doe,
Is dan alleen het leven waar,
als ik weet 'wie ik ben',
jij bent, wij zijn, de mens is?

Jij bent het boek dat je leest,
jij bent het beeld dat je schept,
jij bent degeen die de woorden laat jongleren,
jij degeen die vormen en kleuren doet vibreren!

Jij kunstenaar, schepper van de
eerste klank, de eerste vorm en betekenis,
het eerste woord, het eerste gezang,
de eerste dans,
het eerste ware levenspaar!

INTERMEZZO: Ode aan de Muze

Getrouw aan de muze
levende steun en toeverlaat
die naast je gaat
je gedachten raadt

je gevoelens voedt
je voor onheil behoedt
je barrières slecht
en voor je vecht.

Wetend van moed,
van goed, van kwaad.
Wetend wat je doet
en wat je nalaat.

De eerste stem
die je hoort
de eerste mens
waarop je oog rust

die zegt waarop het staat
die weet waarover het gaat.

RIJMWEE. Unerschämt!
Ondertussen groeit het gedicht
voor tijd en ruimte gezwicht

Tussen have en goed, waden en zwemmen.
Bukshag en Davidoff. Hifi en highlife.
Meccano en techno.
Slungels en pummels binnendijks buitendijks:
uilen naar Athene dragend,
water naar de zee
en kolen naar Newcastle.

Sisyphus. Prometheus. Mensenwerk.
Monnikenwerk. Dichtwerk. Levenskunst.

Zielen in een lichaam betrapt,
eenieder die naar vrijheid hapt,
vrede en gerechtigheid -

Hoevelen van ons bereid?
Het is niet pluis in ons
Vaderlands Huis.
Waar is ons wijs beleid?

Bij de loop van de sterren,
de stand van de maand,
in het licht van dag en nacht
is het de toekomst die wacht.
Op het ultieme moment
dat je alles herkent
waarmee je bezig bent.

Het ene moment
een evenement
culmineren fulmineren
propageren delegeren

de geest laten waaien
je woorden tot waarheid maken
je daden springlevend
je werken je spelen

liefhebben en niet haten
je talent niet ongebruikt laten
dingen en bedingen
dansen en zingen

Behouden vaart in geschiedenis
die voor ieder anders is,
zelf te schrijven, zelf te maken is.

Holy! Holy! Holy!
Verheerlijkt elk moment!

Amsterdam, Buitenzorg, 15-18 juni 2005.

Lieve mensen, ik laat het hierbij - tot gauw, op naar de tuinslang waar ik ónder moet!
Ciao, Simon Vinkenoog


 

Dinsdag 14 juni 2005

Basil the Great, of Caesarea (C.), b. c. 330 A.D., d. 1/1/379
Day of Meditation on the Salvation of all Beings

De kogel door de kerk: het mooie weer (zo onschuldig als Michael Jackson) lokt ons naar Datsja Eden; nog niet wetende of ik komende periode elke dag dit scherm zal bespelen. We'll see, on verra, we zullen zien - uiteraard ben ik gehecht geraakt aan mijn dagelijkse notities. De actualiteit, gezien sub species aeternitates: in het licht van de eeuwigheid, de vergankelijkheid, het Hier en Nu. Het speelt zich niet alleen virtueel, maar ook lijfelijk af. Even afscheid van de dagelijkse portie dagbladnieuws, of t.v.-beschouwing, even de groene vingers laten meespelen op een ander terrein. Overigens heb ik nog heel wat plannen, wat betreft deze webstek. Niet meer toeters of bellen, maar wel meer teksten, documenten en wetenswaardigheden om over te dragen - zo nu en dan, tussen de regels door. Het zal er van komen, ijs en weder en de goden dienende.
Ik blijf dagelijks ontdekkingen doen, voor mezelf, ('eigen gebruik') - sommige acht ik zo opportuun of van groter belang, dat ik ze doorgeef. Let's communicate or die, was een der motto's van president John F.Kennedy; ook voor mij is het - lachen of niet - een kwestie van leven en overleven. Hou je mond! Nooit! (06 en e-mail blijven functioneren).
Zon lokt inderdaad: here we come. Het ga jullie goed; a.s. zondag zal Amersfoort mij te zien krijgen, nietwaar Gerard Beentjes? En volgende week ben ik, ook Deo Volente, de 22e in Rotterdam om tijdens Poetry International mee te doen aan het voorlezen van een fragment uit Walt Whitman's Leaves of Grass; 22 dichters hebben deze honderd jaar geleden verschenen Amerikaanse dichtbundel in het Nederlands vertaald: een unieke gebeurtenis, zeker als twintig hunner de tekst in een marathon-zitting zullen voorlezen. Zie op de website van Poetry International, zie, zie, zie - er is nog zoveel te zien en te beleven. Ik hoop en neem aan dat ieder er zijn/haar deel aan heeft.
Nu begeef ik mij even op www.deas.harvard.edu/projects/weitzlab/crystalmovie.html - om de Tweede Hoofdwet van de thermodynamica in werking te zien: de natuur streeft naar maximale bewegingsvrijheid.
And so do I!. Gegroet voor vandaag, vrienden en vriendinnen -until we meet again! Simon Vinkenoog.


 

Maandag 13 juni 2005

All Souls' Day in Tibet (B.)
Unconquerable Jove (R.)

Even verkwikking gezocht op de eigen webstek - welkom, week 24. Op de Rantings van Ganesh Baba kan ik me blijvend verheugen; eens - jaren 70 - lazen wij ze in het openluchttheater van het Vondelpark voor: Ira Cohen de originelen in een zwarte djelaba, en ik de nederlandse vertalingen in een witte. Bij ons bezoek aan Marokko in 2001 opnieuw een djelaba gekocht (zoeen als de Sultan draagt, werd me verzekerd in een steegje achter het Djam el Fna-plein in Marrakesj), maar éen keer publiekelijk gedragen, op een feestavond van het Why Not theater in Paradiso, en soms thuis na bad of douche.
Wij overwegen de overgang van ons stadsadres naar de 400m2 tuin in Amsterdam-Noord, waar wij sinds 1991 alle zomers - behalve die van vorig jaar - hebben gewoond: wij snakken naar zomerzon en vogelzang. Of ik dan ook deze Kersvers-pagina elke dag zal bijhouden, is nog de vraag; wij zullen het antwoord meemaken al naar de temperatuur stijgt!
Hippies are the guinea pigs of a vast cosmic experiment; komt goed uit - ik ben gevraagd om een bijdrage aan een nog te verschijnen internetmagazine over Flower Power. God is the supreme shopkeeper; his market is infinite. Goed om te weten, nu er aan de boom van Darwin's evolutieleer wordt geschud. Bij de Shamanic Warriors-bloemlezing heb ik de altijd schaterlachend uitgesproken woorden van de niet meer in leven zijnde hippe Ganesh Baba ondergebracht; aan de foto is te zien hoeveel pret we hadden in 1980, toen ik hem met Ira Cohen in New York ontmoette.
Onder de Quotable Quotes (ook al een tijdje niet bijgehouden; ze komen allemaal hier in Kersvers terecht) is nog altijd de uitspraak van Alan Watts meer dan geldend in de huidige discussies over het al dan niet Bestaan van God: elke uitlating komt altijd op degeen die hem uitspreekt terecht, is nooit meer dan een mening of een overtuiging, subjectief: wat je zegt ben je zelf.

Bij de Nationale Poetry Slam Kampioenschappen, met mededingers uit 12 steden, door de Wintertuin georganiseerd in Nijmegen's Doornroosje is 26 mei jl Sander Koolwijk als winnaar - via de applausmeter - uit de bus gekomen. Zie www.sanderkoolwijk.nl. De wisseltrofee, de Gouden Albatros, die eerder op de schoorsteen bij Erik Jan Harmens en Jeroen Naaktgeboren (van De Woorddansers) stond, werd hem door de winnaar van vorig jaar, Sven Ariaans, overhandigd. De Woorddansers presenteren volgende week, 21 juni, tijdens Poetry International, in lokaal 010 in Rotterdam het eerste boek over (hun aandeel in)de slam-poetry-scene, met CD.

Twee bloemlezingen verschenen vorige week met een bijdrage van mijn hand: Van alle markten het meeste thuis, 100 gedichten voor de Albert Cuyp, verschenen ter gelegenheid van het honderdjarig bestaan van deze dagmarkt, Uitgeverij 521 Amsterdam 2005, ISBN 90 856 5000 3.
'Uitgeverij 521 is een imprint van Pimento BV, onderdeel van Foreign Media Group' - www.uitgeverij521.nl.
Mijn gedicht 'Hoe de markt leefde' is als het merendeel van de bijdragen speciaal voor deze gelegenheid geschreven. Niet alleen door dichters, maar ook door BNers en schoolkids.
De duiven blijven om de toren zwenken, Stadse beesten in proza en poëzie, 224 pagina's, verzameld door Ko van Geemert, verscheen bij Uitgeverij Bas Lubberhuizen, ook www.nl, ISBN 9059370791.
Mijn bijdrage is ontleend aan de uitgave Stadsnatuur; dagboeknotities 1986: geschreven aan boord van de vlottenconstructie vanViktor IV, die tijdens zijn leven bij de Blauwbrug om en naast zijn woonboot in de Amstel lag. De stadse beesten uit de titel zijn een broedend zwanenechtpaar.
'Vrijwel elk dier dat u in deze bloemlezing tegenkomt, kunt u in de stad zien lopen, vliegen, zwemmen, kruipen.' Uitzonderingen: de eenhoorn bij Roland Holst en Vrijman, de haasjes van prinses Juliana, het kokootje van C.Buddingh' en de tijger van Wilmink. De dinosaurus, vos en vissen zijn in de dierentuin Artis gesitueerd.
Beide leuke boeken; een aanwinst voor elke bibliotheek! Heet dat niet zo? Gegroet: Simon Vinkenoog


Zondag 12 juni 2005

Hermes (G.), Divine Messenger and Conductor of Souls.

Plensbuien buiten. Het internationale jaar van de fysica krijgt in Nederland de komende week van woensdag tot en met zondag zijn nationale hoogtepunt in een grote manifestatie F=X4U (Physics for you) in wetenschapscentrum Nemo in Amsterdam (www.wyp2005.nl). Er zijn Nobelprijswinnaars, industriëlen, demonstraties, tentoonstellingen. En publiek is meer dan welkom. Gratis.
'Nu is de natuurkunde zonder meer een prachtig en indrukwekkend vak, maar het openbare enthousiasme erover in dit Einstein-jaar neemt hier en daar toch ook onwerkelijke proporties aan. Wie de vakbladen van de eerste helft van dit jaar doorneemt, ziet tusseen de gloedvolle herdenkingen en beschouwingen namelijk een vakgebied dat de laatste decennia ook in het ongerede is geraakt. Er is al enige tijd een zekere stagnatie ingetreden, en onzekerheid over hoe het verder moet. Hoe gezond is de jubilaris nu werkelijk?' vraagt Martijn van Calmthout zich in de Volkskrant van gisteren af, en hij stelt zes vragen, 'kwesties om van wakker te liggen'. Is de zwaartekracht ook een quantumkracht? Kunnen natuurconstanten maar één waarde hebben? Waarom zijn de natuurwetten niet symmetrisch? Wat is de kracht die het heelal uit elkaar blaast? Hoe werkt turbulentie? En: Dobbelt God nu wel of niet?'
Van Calmthout noemt het de tragiek van de hedendaagse natuurkunde, dat het vak door een historische ironie na de oorlog uit zijn krachten is gegroeid, 'maar zijn beoefenaren zijn onmiskenbaar wel lekker bezig. Ze blaken van het zelfvertrouwen, hun vak is immers van oudsher het belangrijkste dat er is. Maar tegelijk weet eigenlijk niemand meer of dat echt zo is om de simpele reden dat niemand precies weet wat de eigenlijke vraag ook weer was die we proberen te beantwoorden. Sterker; of er eigenlijk wel een vraag was, dan wel alleen een groep van een paar honderd hooggeleerde heren die allemaal zo hun eigen vragen hebben. Intrigerende vragen, daar niet van, maar misschien toch niet altijd per definitie de belangrijkste vragen.'
In hetzelfde Kennis-katern van de Volkskrant amuseert Marcel Hulspas zich met het afgelopen religieus weekje: de rechtszaak tegen de SGP (waar de vrouwen hun plaats naast de mannenbroeders opeisen) en de commotie rond het boek onder redactie van de Delftse nanotechnoloog Cees Dekker, waarin de medewerkers de theorie van een 'intelligent ontwerper' tegenover de evolutieleer stellen, Schitterend ongeluk of sporen van ontwerp?),en waarvan onderwijsminister Maria van der Hoeven het eerste exemplaar in ontvangst nam.
Tegenover de geschoktheid van gelovigen door het programnma God bestaat niet, uitgezonden vanuit de Sint Nicolaaskerk in Amsterdam, schrijft hij: 'En ik moet bekennen: ook ik was geschokt. Daar verscheen hersenonderzoeker Dick Swaab om uit te leggen dat God een verzinsel is van onze hersenen. En dat er zoiets als een geest zou bestaan is ook al een misvatting. Dick verkeert in goed gezelschap. De ongelovige Richard Dawkins zegt dat evolutie aantoont dat God niet bestaat, en de gelovige Stephen Hawking denkt: als we straks een Theorie van Alles hebben, hebben we zicht op 'de geest van God.' Wetenschappers kletsen graag over zaken ver buiten hun vakgebied, en ze weten ook van alles over God. Het zijn net gelovigen.'
Ondertussen hield prof.dr. Frans Saris, decaan van de Leidse Faculteit der Wiskunde en Natuurwetenschappen, afgelopen dinsdag een lezing over de Tweede Hoofdwet van de thermodynamica, ter gelegenheid van het 430-jarig bestaan van de Universiteit van Leiden. De volledige tekst is te vinden op www.leidenuniv.nl/lustrumoratie; ik citeer enkele paragrafen uit NRC Handelsblad van dit weekend:
'Vandaag de dag is er een nieuwe verwijdering ontstaan tussen culturen. De oude tegenstelling tussen wetenschap en literatuur wordt overschaduwd door tegengestelde interpretaties van de Tweede Hoofdwet van de thermodynamica. Aan de ene kant zegeviert het pessimistische wereldbeeld - in de moderne wetenschap net zo goed als in de literatuur - waar geloofd wordt dat de fundamentele stuwende krachten van de natuur leiden tot maximale wanorde en chaos. Zoals we allemaal weten zijn de mensen verantwoordlijk voor het creëren van chaos, in het bijzonder in de twintigste eeuw en met behulp van wetenschappers. Maar in mijn ogen is de gedachte ongegrond dat dit te rechtvaardigen is en welhaast onvermijdelijk vanwege de fundamentele stuwende krachten van de natuur.
Gelukkig bestaat er een positievere visie die wordt ondersteund door recente theorievorming en experimenten. Die stelt dat de natuur energie nodig heeft om zijn bewegingsvrijheid te maximaliseren. Het zou een enorm verschil maken in onze cultuur, wetenschap en literatuur, als we onze wereld niet langer zien als een wereld die tot wanorde gedreven wordt, maar als een wereld waarvan de stuwende kracht tot doel heeft om de bewegingsvrijheid te maximaliseren.'

En zo is dat, mag deze buitenstaander zeggen; al in de jaren vijftig van de vorige eeuw hield de dichter Hans Andreus zich met deze materie bezig, onder meer na lezing van het bekende boek van Dunn: Experiments with Time, een interesse die hij deelde met dr.Maarten Lietaert Peerbolte.
En dat de quantumtheorie ook mij ter harte gaat blijkt wel uit het feit dat ik hier opnieuw mijn bezoekers aanraad kennis te nemen van het boek Het visionaire venster - een kwantumfysicus over verlichting van Amit Goswami, met een voorwoord van Deepak Chopra, in 2002 verschenen bij uitgeverij Ankh-Hermes bv in Deventer. ISBN 90 202 8266 2.
En dit is dan meer dan genoeg food for thought voor een zondagsschoollesje! Gegroet, Simon Vinkenoog.


 

Zaterdag 11 juni 2005

Roger Bacon, Hermetist, d. 1292 A.D.
Barnabas (C.), apostle and martyr, 1st cent.

 

 

Hoe lees ik de krant, of hoe rook ik mijn eerste jointje?
Een heel pak, dat op je sponde neerdaalt als je ook je koffie met croissant krijgt aangereikt, het glas verse jus en de joint waar je om gevraagd hebt: gedoogd eeuwenoud geneesmiddel: pijnstillend. Verstillend.
Edith neemt naast me het zaterdagse magazine door, verdiept zich in een interview en ik begin vol goede moed. Pagina-grote verhalen die me interesseren leg ik opzij, om later te lezen: eerst die papierhoeveelheid terugbrengen tot hapklare brokken. Altijd een papierschaar bij de hand; onmisbaar, plus pen om data op knipsels te vermelden. Gewoon bij begin beginnen; Tsjetsjeen in Nederland, Hans Dijkstal, Bombay pagina l, 4 en in het Vervolg, opzij gelegd dus, links en rechts koppen gescand, soms blijven hangen. Camu en Blokker natuurlijk, een nieuwe manier om spreeuwen uit een boomgaard te weren, Ethiopië leger en politie, jury Michael Jackson al vijf dagen bijeen, dynamische topsalarissen en bonussen, schandalig lage bouwbedrijfboetes: hun aandelen schieten omhoog, textielvrede China-EU, Tom Tom schiet er op in, en ha hier is de Kunst: daar gaat het altijd goed mee, de bekoring van een duizenden meters hoge berg (theater), een fraaie confrontatie met de vergankelijkheid (muziek), een androgyne zanger Anthony van wie je wel 's wat zou willen horen ('Zanger Antony houdt van raadselachtigheid én eenvoud. 'Ik zie mensen huilen door alleen mijn stem en de piano') - zou 12 juni nog kunnen in Paradiso (of vanavond in Lux Nijmegen en maandag in Oosterpoort Groningen), maar daar zie ik het zo gauw niet van komen. Ons zelfgeschapen universum is ons, beiden Kreeft, zeer lief. Onderweg is het altijd: Ha, Heerlijk, Huiswaarts.
Op de Biennale van Venetië verwierf de Duitser Thomas Schütte de Gouden Leeuw 'met reusachtige beelden van roest en glimmend staal' - inderdaad metaforisch voor de hedendaagse urbanistiek, en de Amerikaanse Barbara Krüger 'voorzag de façade van het Italiaanse paviljoen van maatschappelijk georiënteerde spreuken.'
Op Oerol, het jaarlijks theaterfestijn op Terschelling wordt de 'Tsunami verbeeld in woordeloze poëzie' door de voorstelling Black Moon van The Lunatics en Payung Hogeweg. 'De fijne motoriek van het acteerwerk van de kleine Indonesiërs versus de houthakkerskracht van de Lunatics-mannen geeft Black Moon al een intrigerende spanning.' Annette Embrechts. Oerol 10/18 juni, in Leidsche Rijn van 23 t/m 26 juni.
En dan las ik nog van alles over Datskeburt met die achterbuurtlingo, afkomstig uit de Amsterdamse Spaarndammerbuurt. Werelden gaan open als je leest over dingen waar je geen weet van hebt ('...en word je in tram en metro gek van hun ringtone.') Ze staan woensdag in het voorprogramma van de Amerikaanse rapper Snoop Dogg in Ahoy, zijn voor MTV geweest en zaterdag de 12e in de Sugar Factory aan de Lijnbaansgracht 238 alhier.
Volkskrant-verslaggeefster Ianthe Sahadat noteert: De nederhop van De Jeugd heeft weinig bling. Het enige goud zit 'in m'n mikkie'. Het gangsterleven is ze vreemd. De Jeugd is eerder stoned, laveloos en verward. Het trio (Pepijn. also known as (alias)P.Dronq, Freddie aka Vieze Fur en Oliçio aka Willie Wartaal, SV) droomt van geld, bier en seks. Het taaltje waarin ze rappen, is naar eigen zeggen een combinatie van kakineus gebral, achterbuurtlingo, zelfverzonnen slang en een vleugje Swahili.'
Deze lezer hoopt wel dat dit alles overgoten wordt met het platste Amsterdamse accent.
En dan zie ik paginagroot, maar verknipt, Dries van Agt: Een schreeuw om recht voor de Palestijnen, en zijn we terug in de Middeleeuwen. Doormodderen met Antillen helpt niet, aandacht voor de catastrofe in het zeer arme Niger, de Kamer en het OM, H.J. Schoo, advertenties, advertenties - weg ermee. De vrije val van de SPD, complottheorieëen de Bondsdag. En even word ik kwaad op Onderwijsminister Maria van der Hoeven, bij het lezen van Raoul du Pré's Onder ons-rubriek Marie en de klokkenluider. Wél in het t.v.programma Buitenhof verschijnen om te verklaren dat degeen die de klok luidt bescherming verdient, maar zich daar in een hier beschreven geval niet aan houden. 'Want ministers beloven van alles, maar zijn vaak kort van memorie.'
De campagne Kijk mijn erf is vandaag begonnen. Zie op www.kijkmijnerf.nl. In Noord-Holland houden drie zogenoemde erfambassadeurs elke maand een open-erfdag. Belangstellenden kunnen zich via de website aanmelden voor een bezoek. De organisatie hoopt dat bezoekers inspiratie opdoen voor hun eigen tuin en moedigen iedereen aan over te stappen op 'streekeigen beplanting.'
'Terwijl tekenaar Peter de Wit ziek is, duikt Sigmund in de archieven.' Twee plaatjes, drie dames in gesprek aan een tafeltje, op het tweede plaatje aan een belendend tafeltje Sigmund achter een boek, meeluisterend, een uitroepteken boven zijn hoofd. Tekst boven eerste plaatje: eerste dame: Ik heb sinds kort een nieuwe, maar die heeft het ook. Soms, als ik nog niet mijn hoogtepunt heb bereikt, houdt ie ermee op. Leeg. En voor hij dan weer opgeladen en klaar voor gebruik is. Mijn hemel! Dat duurt een eeuwigheid. Tweede dame: Ik herken dat. Derde dame: Nou. Tweede plaatje eerste dame weer: Mannen.'
Ik ben verzot op die strip, die antipsychiater, die trefzekere typeringen. Beterschap Peter de Wit.
Op deze service-pagina WieWatWaar: Tonnus Oosterhoff treedt dit najaar op als gastschrijver aan de Rijksuniversiteit Groningen; de twintigste auteur die deze functie vervult. Hij zal drie openbare lezingen over litteratuur verzorgen en een werkcollege geven voor studenten. Oosterhoff woont en werkt in een gehucht in Oost-Groningen. Ik herinner me prachtige bewegende poëzie op zijn website www.tonnusoosterhoff.nl/ (?) gezien te hebben.
Als ik dan Paul Witteman's Wederhoor over De herkenningstune van Europa lees, ben ik getroffen: ''Het Te Deum van Marc-Antoine Charpentier (1634-1704), die aan het slot van zijn leven maître de musique was in de koninklijke kapel is een pronkstuk uit de Franse barok, geschreven ter gelegenheid van de vrede van Nijmegen. Charpentier maakte spannende muziek van de religieuze vertelling door een scherp contrast te creëren tussen het orkestrale geweld en de subtiele aria's die slechts met een enkel instrument worden begeleid. Het Te Deum is meer dan de prelude van schansspringen. Het is de feestelijke aankondiging van een Europa dat verdween voordat het er was." (Dit n.a.v. Marc-Antoine Charpentier: Te Deum. Les Arts Florissants olv Willliam Christie. HMC. 901298.)
Ja, laten we het daar eens over hebben, een Europa dat verdween voordat het er was. Van welke verloren gegane beschavingen zou je zoiets kunnen zeggen? Hoeveel eeuwen de Maya's? De Farao-dynastieën, het Romeinse Rijk, het Ottomaanse, het hedentendaagse Imperium Amerika, spookschip aan de horizon?
Of, dichter bij huis, de grand old man van de Nederlandse journalistiek, Henk J.Hofland, in zijn NRC Handelsblad-kroniek gisteren, Staatsgreep (2):
"Dit bestel wankelt op de rand van de ondergang en het maakt duidelijk de indruk dat het daarvan niet doordrongen is. Dat het verzet een eenheid ontbeert en in traditioneel opzicht bestaat uit een monsterverbond van links en rechts doet veel minder terzake dan dat het er is.
Er hoeft niet zoveel te gebeuren of 'het volk', deze mythische grootheid, gaat de straat op, en blijft daar totdat een nieuw bewind is aangetreden. Denk aan Oekraïne. Het opmerkelijke, of het wonder, is niet de opstand maar dat het bestel nog bestaat."
Áfscheid hier van de Volkskrant (te lezen nog de katernen Kennis, het Betoog en de 32 tabloid-pagina's de Verleiding - reizen, geld, gezondheid, mode, marketing, wonen, eten & drinken - die ik meestal ongelezen laat; ik heb alles wat mijn hartje begeert).
Eén bericht was het dat mij aan het schrijven van deze tekst zette; een juichende vooraankondiging door Frank van Herk van het morgen om 13u - na Buitenhof - op Nederland 3 uit te zenden tv-programma Bimhuis Blues.
''De overgang naar het nieuwe pand aan het IJ stemt terecht hoopvol, maar het beklijvende beeld is drummer John Engels, die Archie Shepp bij de piano in de kleedkamer vraagt: 'Speel de blues voor me, dan kan ik huilen."

'We hebben Jimi Hendrix weer opgezet en luisteren. De hele wereld luistert mee. Prettig weekend aldaar, hier en nu wherever it may be. what is here is everywhere. what is not here is nowhere. trust your inherent machinery. be entertained by the social game you pay. Direct the clasping ivy where to climb (Milton). Een hartelijke lezersgroet, Simon Vinkenoog.


Vrijdag 10 juni 2005

Sir Edwin Arnold, b. 1832 A.D., d. 24/6/1904

Vandaag een wachtwoord gekregen voor DichtTalent (www.DichtTalent.nl) waarop ik 'vanaf nu - wanneer wenselijk - kan inloggen en vervolgens reageren op dichters en berichten of reacties plaatsen op het forum. U kunt ook gedichten publiceren wanneer u wilt. En dat alles onder eigen naam 'Simon Vinkenoog.' Dat laatste had ik bedongen; de mantel van het pseudoniem lang geleden verre van mij geworpen heb er zeer spaarzaam gebruik van gemaakt (als vertaler onder de naam Frits Onderdijk bijvoorbeeld) - zeker niet in dier voege dat ik onder een andere naam reclame of anti-reclame voor mijzelf maak, zoals ooit Jan Cremer deed. Wel weet ik dat je van de letters van je naam een andere naam kunt maken; zo heet ik King Moonvines, om u te dienen. In elk geval: een tweewekelijkse tekst van mij is op komst.
Zet eens iets echts op, vroeg ik Edith - hoorbaar bij de bovenburen was een van de hedendaagse zangschrijvers, die mij hoorbaar niets te zeggen hebben (ik ben niet zo'n meezinger) en ik kréeg inderdaad een opjutter van jewelste
Uit de recent opnieuw geordende kast met LPs, cassettes en CDs kwam een nooit eerder gehoord verjaarscadeau (van twee jaar geleden, toen ik 75 werd) te voorschijn, een naamloos doosje met 2 CDs en een inlegtekst, waarschijnlijk een bootleg dus: Jimi Hendrix: The Rainbow Bridge Concert 1970, 2002 remaster.
Als plaats van de concertopnamen (een early en een late show) wordt gegeven Haleakala Krater, Maui, Hawaii, 30 juli 1970, minder dan drie weken voor zijn dood. 'Purple Haze Records are proud to present this legendary and previously unreleased performance by Jimi Hendrix (...) presented here for the first time in stunning digitally remastered sound. 'The Rainbow Bridge Concert has been acknowledged as the 'Holy Grail' for Hendrix fans and collectors alike. Jimi's live performance at the peak of his powers finally sees the light of day, 32 years after the event! As any Hendrix fan will know the movie 'Rainbow Bridge' only features a small amount of live footage and the 1970's soundtrack featured no material from the concert at all.'
In het nummer van Rolling Stone (San Francisco/London) van 26 oktober 1972 stond een verhaal van Stu Werbin: Jimi Hendrix' Regenboog. Het bleek een gesprek te zijn met de maker van de film Rainbow Bridge, Chuck Wein, ook wel de Wizard genoemd, over de filmopnames en de sfeer er om heen, en over Jimi's dood, uiteraard.
Ik vond de tekst interessant genoeg om te (laten) vertalen en op te nemen in de bloemlezing Niet Niets, de kunst van het sterven, in 1974 bij uitgeverij Bert Bakker, destijds Den Haag, verschenen. Ik zou die pagina's 114/118 ook een dezer dagen/weken op deze webstek kunnen zetten - een kleine voorproeve. 'Iedereen tijdens het concert in de Olowalu Vulkaankrater was naar zijn astrologisch teken gezeten zodat Jimi kon afstemmen op bundelingen van hun energie. Dat meisje hielp me met de kleuren overeen te komen en ze verschafte het hemd dat Jimi droeg, een turquoise en zwart medicijnmanhemd van het Hopi-reservaat. Ze had een boek van 300 bladzijden bij zich met gedecodeerde Jimi-Hendrixmuziek. Ik bedoel daarmee dat ze zich verdiepte in de moleculaire structuur van de klanken. Als zij en Jimi samen waren spraken ze over het uitzenden van klank over 5000 vierkante mijl en wat voor effect dat zou hebben op het bewustzijn van mensen. Hij vertelde haar het gevoel te hebben afkomstig te zijn van de planetengordel rond Mars, en dat hij mensen afstemde op energie die hier zojuist aangekomen was.'
Niet voortdurend (sic!) roepen, het gaat nog veel verder; ik weet ook niet hoeveel concerten Hendrix op Hawaii gegeven heeft, want in de film Rainbow bridge wilde hij zonder gitaar komen: 'Jullie willen me alleen voor mijn gitaar.'
De film Rainbow Bridge is nooit in openbare vertoning gekomen; ik neem aan dat copieën ervan circuleren in een underground-circuit, evenals de eerdere films die Chuck Wein voor Andy Warhol's Factory maakte: My Hustler, Poor Little Rich Girl en Prison. De film was bedoeld als een regenboorbrug om de aarde voor te bereiden op de komst van Ruimtebroeders.
Even open de oren en de mind voor wat de man te zeggen zingen vertellen had. Een Grootmeester. Uit het Hoogseizoen van de J's, Janice Joplin, Jim Morrison en Jimi Hendrix. Opgevreten door die Moloch Amerika. Music until the end. Simon Vinkenoog.


 

Donderdag 9 juni 2005

Santideva, Mahayana Buddhist philosopher and writer, 7th cent. A.D.

Zonneklaar. Epistolaire genoegens, een briefje van Steef Davidson naar aanleiding van een krantenknipsel, dat ik hem stuurde en een aantal buttonteksten, met betrekking tot het afgelopen referendum. "Referendum. Nieuwe klieren voor de kiezer" Of: "De laatste boom wordt gekapt voor 't laatste nieuws.' Onleesbaar lange brief uit Honolulu van Joe Lysowski, in 1969 in Londen ontmoet (trippend naar Stonehenge), die me zijn leven en werken beschrijft, inclusief alle adressen met tel.nrs. waar hij in verre landen gewoond heeft. Gericht aan mijn Noordermarkt-adres alhier, Amsterdam, waar ik al meer dan 35 jaar niet meer woon.
Deze eerste zomerse dag uiteraard in de Tuin doorgebracht, een eerste zonnekuur. Na 15 jaar temidden van het groen nog ontdekkingen te doen, omdat je staat of zit op een plek die er niet eerder was: een zelfgeschapen zonneterras. Overal rondom: niets dan groen, vanuit een nieuw, ander perspectief. Nog altijd heerlijke onbegaanbare ondoordringbare plekken.
In het Vliegenbos achter ons zo nu en dan op het bospad gegiechel en soms gejoel, een schoolklas, yogalesjes. In een afgelopen jaar leerden Marokkaanse vrouwen fietsen; leuk om te horen: lachen gaat toch boven alles uit! Ja, zegt de button op mijn petje.
Een kuur, puur natuur. Edith in het Eva-costuum dat haar zo goed staat. 'God is een tuin' staat op het tegeltje dat we kregen van buurman Bill Bowedes.
Hop, New Dawn, clematis, oostindische kers, verse latyrus, groei, groei omhoog, nader tot de zon. Hoe alles plotsklaps
zonneklaar
kant raakt wal
schip keert
nooit weer
licht verteert.

En het gáát ergens om, notabene. Nog niet gelezen het omslagverhaal van de Groene Amsterdammer:' Te dom om te overleven - Jared Diamond over de menselijke soort.' En in Vrij Nederland lees ik dat verschenen is het boek Schittered ongeluk of sporen van ontwerp?, een bundel opstellen waarin Spinozaprijswinnaar professor Cees Dekker met vijftien medestanders
het standpunt uiteenzet van wat Intelligent Design is gaan heten. Marcel Hulspas noemt zijn artikel Spinoza's valkuil; ik begrijp dat je er niet moet intuimelen. 'God en de natuur moesten éen zijn, ononderscheidbaar.' (Spinoza).
Zelf werd ik, in Moore's biografie over Gurdjieff, The Anatomy of a Myth neuzend, gewezen op 'een mystical experience, when the dry doctrine of correspondences 'As above: so below' - suddenly blossomed for him with intimations of awesome potential and awesome responsibility' (dit rond Gurdjieff's 35e jaar, hoog in Tibet, rond het jaar 1900, door een geweerschot gewond):

He is God and I am God! Whatever possibilities He has in relation to the presences of the universe, such possibilities and impossibilities I should also have in relation to the world subordinate to me. He is God of all the world and also of my outer world. I am God also, although only of my inner world.

De fakir, de monnik en de yogi. Gurdjieff zocht een vierde weg; in elk geval wist hij zich te herinneren (in een prachtboek Meetings with Remarkable Men; ook in NL vertaald) wat zijn grootmoeder hem op haar sterfbed had ingefluisterd: dingen te doen die nooit eerder gedaan waren, dingen te zeggen die nooit eerder gezegd waren. De trickster, de joker, de nar. Hou je bij je stiel. Un Dieu défini est un Dieu fini. Van wie? Gegroet, Simon Vinkenoog.


Woensdag 8 juni 2005

Dag van de dichtkunst. Vier nieuwe 32 pagina's tellende deeltjes, de tweede in de vernieuwde Windroosreeks, verschenen van debuterende dichters, per viertal € 20.- de kennismaking waard. Collector's items; de bundels worden niet herdrukt, kwam mij ter ore.
Een Haags fenomeen in wording wordt Fred Papenhove (1956) genoemd op de achterflap van zijn De Rode Soldatenvis Poisson-Soldat Rouge.
Richard Steegmans (1952), woont in Aalst en werkt in Brussel; na Uitgeslagen zomers (Perdu, 2002) is Ringelorend zelfportret op haar leeuwenhuid zijn tweede bundel.
Guido van der Wulk, die aan de Rijksuniversiteit Groningen sterrenkunde en wetenschapsfilosofie studeert, debuteert met Fluim; hij is ook de enige in dit gezelschap die een webstek noemt: www.guidovanderwolk.nl.
Maarten Das (1980) studeert journalistiek in zijn woonplaats Utrecht en is medewerker van Passionate Magazine. In 2003 won hij de Festina Lente Poëzieslag, trad op bij Lowlands en het Deventer Tuinfeest en publiceerde onder meer in Carp, Krakatau en Parmentier. Op de omslag van zijn debuut De voddenman zingt wens ik hem een goede vaart op de oceaan die Poëzie heet.
Mijn eigen debuut, Wondkoorts, vond plaats in de eerste jaargang van de oorspronkelijke Windroos-reeks onder redactie van Ad den Besten, in 1950. Vorig jaar zette de uitgever van toen, U.M. Holland de reeks opnieuw op; de twee eerste series verschenen onder redactie van Chrétien Breukers, nieuw redacteur is Henk van Zuiden, door de uitgever 'Bloemlezer des Vaderlands' genoemd. Ik verwijs hier naar wwwuitgeverijholland.nl en www.henkvanzuiden.com.
Van Maarten Das een vierregelig gedicht:

'Ons troost de enige lepel.

Mijn handpalm, jouw blazen,
de daad en de dood.

Geen andere danspas dan deze.'

Op deze webstek is aan de link Hic Ich Chi, gestalten tegenover mij, Gerrit Achterberg toegevoegd, naast Jan Cremer, Theo Niermeijer, Niels Augustin en de Grateful Dead. Anderen zullen worden toegevoegd. Ook daar zal ik gewag van maken.

De webstek www.DichtTalent.nl, gehost door NCRV Nieuwe Media (035-6719735), heeft mij gevraagd een tweewekelijkse bijdrage te leveren - ik heb met graagte ja gemailed. Ik houd mijn vrienden-bezoekers ook hiervan op de hoogte; kennen zij mijn maandelijkse bijdrage aan het geestverruimend lifestyle magazine Essensie? www.essensie.nl.

Ik zie met vreugde terug op de Festina Lente Jaarfinale, gisterenmiddag en -avond: koud, op de brug buiten, maar een honderdtal mensen hadden het er voor over, te luisteren naar de elf maand-finalisten en wild card-dichters. Het werd spannend en er werd goed geluisterd naar het voordragen, als altijd zeer gevarieerd en verschillend in kwaliteit, effectiviteit en originaliteit. De driehoofdige jury (Sven Ariaans, Erik Jan Harmens en Simon V.) verkozen unaniem de februariwinnaar Pom Wolf tot de uiteindelijke winnaar van het jaar, die indruk maakte met zijn strakke onverbiddelijke gedichten.

Twee interessante uitnodigingen vielen mij als flyer ten deel: Eerst Get It Off The Page, lees even mee: The Summer Stanzas. Don't put a single word down. Live writers, poets, DJs & bands. 3rd Sundays (een al achter de rug) july 17, aug 21. The Open Stanza 5 Euros Sugar Factory Lijnbaansgracht 238, A'dam. Presented by Wordsinhere www.wordsinhere.com.

Ragnarrock in de Zeelandhallen in Goes komt mij voor als een neo-paganistisch festival op 17, 18 en 19 juni. Virgin Steel. Demon Met een 3 uur durende Rockopera! 2 uur duister en licht. Witchfynde. Heavenly. Skylark. Dreamaker. Strikelight. Marauder. Erazer. Roadlash. Desperation. Nada Naga. The Druids. Paul Vens. Inclusief Metal Market en nog veel meer! Info en tickets: www.ragnarock.nl. Muziek Spiritualiteit Mystiek.
De achterzijde van de flyer wijst op de Fantasy Village met LARP, stands en een Gothic catwalk, een Boekenbeurs o.a. spiritualiteit, (Oosterse) filosofie, (grens)wetenschap & kunst, Lezingen tientallen spekers (o.a. Willem de Ridder, Dick van den Dool, Edo Sprong, Henk Fransen, Sonia Bos en Paul Liekens) De Drakekopbeurs met meer dan 100 stands op spiritueel gebied Expositie voor bekend en onbekend talent SpiRitual Park workshops, rituelen, muziek, heksencafé door sjamanen, therapeuten, heksen, handlezers en veel meer Stripheldenfestival met heel veel stripboeken, striptekenaars, exposities, lookalikes, films en nog veel meer!
Lijkt me een dolle boel te worden, ik heb dit overgetikt for the fun of it.
Twee maal de vermelding: Lees alles over Ragnarock in Religie & Mystiek 18 vanaf mei in de winkels en te bestellen via www.relimyst.nl.
Ook gevangen in de reli-mist?
U vindt vast iets dat u past!
Groetend, Simon Vinkenoog


 

Dinsdag 7 juni 2005

Mithras, Aspect of the Sovereign Sun
Muhammad, d. 632 A.D., b. 20/8/570

Verloop van de dag onzeker. Vroeg opstaan: ik word verwacht voor dagopname radiologie OLVG, voor onderzoek claudicatio. Hoop, als een der drie juryleden (met Sven Ariaans en Erik Jan Harmens) de jaarfinale van de Festina Lente-poëzie-optredens te kunnen meemaken, aangekondigd hedenmiddag om 17u op de brug bij de Looiersgracht/Eerste Looiersdwarsstraat.
Twee enquètes beantwoord; een van het literaire tijdschrift Bunker Hill over de edele dichtkunst, de andere van het tijdschrift Essensie, waarin ik sinds jaar en dag een maandelijkse column schrijf, over het hoe en waarom van mijn levenswijze, voor het honderdste jubileumnummer in oktober.
In het RVU-t.v.-programma De club van 100 ging de 81-jarige huisarts Van Hasselt op bezoek bij een honderdjarige dame. Zij vragen zich terecht af in wat voor wereld zij terecht zijn gekomen, een verschrikkelijk rare tijd, en zegt de nog altijd kwieke dame: 'Ik wil niet theatraal overkomen, maar we zouden wel eens aan het einde van onze beschaving kunnen staan.' Grote woorden, gelaten uitgesproken. Phishing uit Rusland. En de Nederlandse kunstfluiter Geert Chatrou uit Mierlo heeft tot twee keer toe het wereldkampioenschap kunstfluiten behaald op de International Whistlers Competition, die voor de 31e keer in Luisburg in South Carolina, werd gehouden. 'Om de andere deelnemers niet te ontmoedigen is hij in 2006 van deelname uitgesloten.' meldt de VPRO-gids. Op 18 en 19 juni is hij live in Soest te bewonderen. Een mooi uur van de wolf: fluitend naar de top. Er kwamen spannende klanken te voorschijn; de eerste muziek op aarde: die van de vogels. Birdwhistlers, warblers, goldfinches, larks, worksongs, The Bridge over the River Kwai, het kwam allemaal langs - maar of het Mohammed Allaui zal lukken een pandjeshuis in Groningen te beginnen? Hij werd lijfeigene van de bank voor € 10.000.
Gisteren werd in huiselijke kring het feest gevierd, dat wij deze Kersverspagina op mijn webstek een jaar hebben bijgehouden; ik wat betreft de content, Edith om de door mij op Dreamweaver geschreven/getikte tekst te corrigeren en over te zetten op het wereldwijdeweb, een van die eerste lessen die ik nog steeds niet genomen heb, lui en gemakzuchtig als ik ben of kan zijn.. Haha.
De 5e juni 2004 schreef ik wellicht mijn laatste pagina's op de schrijfmachine, twee pagina's voor twee tentoonstellingsopeningen, in Amsterdam en Olst, die ik liet scannen om op mijn website te plaatsen - ik wilde graag verder naar buiten brengen wat ik die dagen van het papier aan toehoorders had toevertrouwd, hetgeen geschiedde en mij tot het inzicht bracht dat ik het de bezoekers van mijn sinds april geïnstalleerde website ook wilde laten weten.
De voorafgaande maanden had ik mij op Google suf gesurfd om uit te vinden wat er allemaal gaande was; uiteraard een krabben aan het oppervlak, maar ik ben op mooie plekken terecht gekomen - die mijn ideeën vorm gaven.
Rob Vlasman leidde ons in de eerste geheimen in, zette de layout op, verzorgt de links en gespecialiseerde handelingen, die nog buiten ons bereik liggen.
Ik wist al spoedig dat ik bepaalde dingen gescheiden moest houden; ik wou niet mijn biobibliografie opstellen, dat doet de KB beter; ik zou ook geen komende agenda of speellijst gaan geven, een bulletinbord of muurkrant worden, of al het andere wat gebruikelijk is en je op de sites van schrijversdichterspennenvoerdersliteratoren en andere publicisten aantreft.
Ik wilde er een levende rubriek van maken, een sprong van de ene dag op de andere, soms of vaker een weekeindeditie, of een korte afwezigheid (onlangs 3 weken Frankrijk), maar altijd vers van de lever, straight from the horse's mouth..
Als ik tijd heb, ga ik het weer eens lezen. Nu heb ik alleen de maand juni 2004 uitgeprint voor me liggen: 30 A4-tjes. Herinneringen aan de twee dagen bij Barend & Van Dorp in Portugal. Hoeveel avonturen staan me herlezend niet te wachten... En wat wil ik niet alsnog in levende lijve meemaken; hoe die tuin van ons wacht op de komst van de zomer, en onze aanwezigheid!
We houden je op de hoogte, dit was Kersvers, tweede jaargang nr 1. Simon Vinkenoog.


Maandag 6 juni 2005

Onomacritus, Orphist in Hermetic Succession, s.d. 520 - 485 B.C.

Gegroet 23e week, zelfs na een slapeloze nacht - ontstoken teen en claudicatio, waarvoor morgen een onderzoek in het OLVG; op hoop van zegen.
Uiteraard gisterenavond meegedaan aan de Nationale Karaktertest, ons per KRO-televisie aangeboden, gebaseerd op het enneagram, de cirkel verdeeld in 9 punten.(enneagram.kro.nl).
In zijn biografie over de Russische esotericus G.I.Gurdjieff (1866? - 1949), The Anatomy of a Myth, schrijft de auteur, James Moore:
Gurdjieff's most cherished symbol was his enneagram, or nine-sided figure; he extolled it as an universal glyph, a schematic diagram of perpetual motion. The specific applications of the enneagram which he demonstrated to the 1916 Moscow and Petrograd groups, was a dynamical model for synthesizing, at macrocosmic and microcosmic level, his 'Law of Three' and 'Law of Seven.' Later, at Fontainebleau in 1922, he choreographed and taught the first of those many sacred Dances or 'Movements', whose beautiful but rigorously prescribed evolutions enact the enneagram (through individual and ensemble displacements, as a moving symbol.


To construct Gurdjieff's enneagram: discribe a circle: divide its circumference into 9 equal parts; successively number the dividing points clockwise from 1 to 9, so that 9 is uppermost; join points 9, 3 and 6 to form an equilateral triangle with 9 at the apex; join the residual points in the successive order 1, 4, 2, 8, 5, 7 to form an inverted hexagon (symmetrical about an imaginary diameter struck perpendicularly from 9). In relation to the integers 3 and 7 - which in Gurdjieff's model, as in metaphysical systems generally, are crucially significant - the sequence 142857 has noteworthy properties (lost incidentally when transposed to notations other than denary). It deploys all integers except 3 and its multiples. As a recurring decimal it results from dividing 1 (The Monad) by 7. Its cyclical progression yields every decimalized seventh (thus 2 sevents = .285714; 3 sevenths = .4428571 and so on.)'
Het heeft mij altijd verbijsterd, hoe vaak ik het enneagram ook getekend en aan het bewegen heb gebracht: 1/7e = 0, 142857(repetent) en 7 x 0, 142857 levert 0,999999 op. De pagina-lange voetnoot (p.344/5) in het boek van James Moore verwijst dan naar Gurdjieff's original formulations in P.D. Ouspensky's In Search of the Miraculous - Fragments of an Unknown Teachting (Routledge & Kegan Paul, Londen, ook in het Nederlands vertaald).
Op de pagina's 376-8 van dit boek wordt het enneagram ook beschouwd vanuit de octaven: het do re mi fa sol la si do speelt zich af van 9 ,1, 2, 4, 5, 7, 8 en 9. Men hoort het! De toepassingen van het enneagram zijn talrijk, op elk gebied van het menselijk gedrag en de kosmologie....
Terug naar de KRO-karaktertest. Moore's verslag vervolgt: 'No light, incidentally, is shed on Gurdjieff's life or teaching by the pastiche version of the enneagram - a sort of facile psychometric typology - which in the 1980s began to percolate from the 'Human Potential Movement' into universities and Roman Catholic Retreat centres. At the root of this free adaptation stands the Instituto de Gnoselogia (founded Arica, Chile, 1968) and the ARICA Institute, Inc. (founded New York, 1971). Those associated with this phenomenon - Claudio Naranjo, Charles T. Tart and the clever Bolivian ideological opportunist Oscar Ichazo - appear to have borrowed the exterior form of Gurdjieff's symbol without grasp of its inner dynamic.'
En hij verwijst naar zijn bijdrage 'The Ennegram: A Developmental Study' in het tijdschrift Religion Today: A Journal of Contemporary Religions, Vol. 5, No. 3.
Hoe kwamen Edith en ik uit de pastiche-versie van het enneagram te voorschijn?
Edith: Baas score 10, Perfectionist 7, Levensgenieter 6, Waarnemer 6, Performer 4, Helper 3, Romanticus 2, Loyalist 1 en Bemiddelaar 0.
Simon: Baas score 9, Romanticus 9, Waarnemer 6, Levensgenieter 5, Bemiddelaar 3, Loyalist 2, Helper 2, Perfectionist 2, Performer 1.

Oho, haha, AU. Op naar Positive Grow. Simon Vinkenoog plukt verder de dag. Met Edith.


 

Zaterdag 4 juni/zondag 5 juni 2005

4: Marinus, Neoplatonist, disciple and successor of Proclus, s.d. 485 A.D.
5: Vasubandhu, Mahayana Buddhist, s.d. 5th cent. A.D.

In het voorbijgaan, en passant als het ware, heb ik hier eergisteren gewag gemaakt van het Engelstalige boek, waarvan mij een der eerste exemplaren werd aangeboden: de 320 pagina's groot formaat tellende uitgave, onder redactie van Martin van Schaik en Otakar Mácel, Exit Utopia - Architectural Provocations 1956-76, verschenen als coproductie Van het IHAAU (Institute of History of Art, Architecture and Urbanism) aan de TU in Delft en het Prestel Verlag in München, Berlijn, Londen en New York, ISBN 3-7913-2973-1 (www.bk.tudelft.nl/history en www.prestel.com).
In haar voorwoord, Sixties Revisited, schrijft Franziska Bollerey, directeur van het IHAAU:
     "In light of the current lack of vision, Exit Utopia is a timely book. It compiles a multitude of documents, many of them previously unknown and others never before published in their current form. It throws a critical and reflective light on all of them. Of central importance is the work of Constant Nieuwenhuys. Martin van Schaik's 'Psychogeogram - An Artist's Utopia' serves as an Ariadne's thread in a garden that contains seven more exoptic plants.
     The catalyst for the protest movements of the 1960s and 1970s was the Vietnam War. The rhythm of 'Ho-o-ho-chi-min' resounded as the battle cry when like-minded friends visited each other. The catalyst for alternative visions for architecture and urban planning was the hegemony of functionalism, which had produced, in the words of Aldo van Eyck, 'the boredom of hygiene' and 'just mile upon mile of organized nowhere.' As exemplary pieces in this book demonstrate, criticism of the time falls into one of two categories: concrete-constructive or critical-analytical. To the latter category belong concepts of the Situationist International, a wedding of Asger Jorn's International Movement for an Imaginary Bauhaus and the Lettrist International founded by Guy Ernest Debord.
     Schooled by surrealism and Fourierism, Debord's thinking also shaped Constant's autre ville pour une autre vie, giving to the turbulent Paris of May 1968 a poetic and playful air. Sous les pavés la plage ' - 'under the cobblestones, the beach'- captures the surreal spirit of the day. L'imagination au pouvoir - 'let the imagination reign' - on the other hand originates in the early nineteenth century in Charles Fourier's Le nouveau monde amoureux. At the peak of the student revolts in 1968, people rediscover André Breton's 1924 Surrealist Manifesto. 'Liberation of the mind' was Breton's goal; and in order to achieve it, he would have us plumb the depth of our inner selves. Breton cautioned us to be wary of such apparent polarities as rationality and irrationality, of reason and stupidity, of reflection and impulse. They only serve to break up the inherent wholeness of all reality. Liberation from an artificially divided reality would give equal rights to other forms of cognition such as imagination and dreams. And was it not Freud who, in The Interpreation of Dreams, mentioned free association, feelings and even intoxication? Debord, Breton and Fourier blamed Cartesian rationality and logic for alienating man from both his inner and his outer world.'
     (...) Apathetic complicity, life reduced to routine, the wings of fantasy clipped, a curriculum misformed by bookkeepers: these were the conditions which goaded Martin van Schaik and his felow students into resistance. In history's medicine chest they found the visions and the concepts of the 1960s, hoping they might be the remedy for a world which had sold its vision and, in fact, sold out.
     When people come to externalize being, to impoverish their own psychology and emotions; when they try to ignore ethical and moral questions; when they no longer trust what Hanna Arendt calls their 'supreme human capacity', then it is time for a dosage of utopian vision. The conditions all about us invite us to delve into records which may give us renewed hope and direction. And that is exactly what this book does."
Aldus de hoogleraar geschiedenis van architectuur en urbanisme aan de Faculteit Bouwkunde van de TU in Delft, met een boek in voorbereiding Mythos Metropolis.
Ik hoop op dit boek terug te komen, als ik er meer in gegrasduind heb; gegrepen werd ik ondertussen door de bijdrage van Françoise Choay: Utopia and the Anthropological Status of Built Space, waarin zij de vorm en thema's in de circumstantial narrative van Thomas More's Libellus vere aureus nec minus salutariris quam festivus de optimo reip(ublicae) statu, de(que) nova Insula Utopia uit 1612 (Utopia, Yale University Press) onder de loep neemt en ook de lessen uit William Morris' Nowhere en John Ruskin's Seven Lamps of Architecture daarbij betrekt, alsmede de nieuwe technologische ontwikkelingen van de laatste decennia.
'We may justly wonder whether attachment to a local horizon is not one of the most essential means through which we define ourselves as human beings. Or whether the networks of cyberspace - in according their users a freedom no longer informed nor transformed by the dual presence of the natural and the man-made world - do not alter this anthropogenetic status and its role in establishing our social identities.'
Niet ten onrechte wordt hier geciteerd uit een manifest Non plan van de Engelse Archigramgroep over het Instant City-project: 'The cybernetic revolution makes our traditional planning technologically and intellectually obsolete (achterhaald)- the word planning itself should be scrapped.'
Het boek bevat, ruimschoots gedocumenteerd en geïllustreerd (tekeningen, diagrammen, portretten en foto's) informatie over Paris Spatial van Yona Friedman, Plug-in City van Peter Cook, The Continous Movement van Superstudio, No-Stop City van Archizoom, Rem Koolhaas' Exodus or the Voluntary Prisoners of Architecture, Léon Krier's project voor La Villette, en uiteraard Constant's New Babylon, alle gezien als 'canonical architectural projects.'
Een zeer belangwekkend boek, dus - dat meer dan de aandacht van specialisten, architecten, urbanisten en andere professioneel geïnteresseerden alleen verdient. Ik hoop mijn kersverslezers nieuwsgierig te hebben gemaakt. En verder ben ik het met de Amerikaanse psycholoog-historicus Norman O.Brown eens, die in zijn boek Live against Death, the Psychoanalytical Meaning of History (Vintage Books, 1959) schrijft: 'Utopian speculations must come back into fashion. They are a way of affirming faith in the possibility of solving problems that seem at the moment impossible. Today even the survival of humanity is a utopian hope.'

Desalniettemin, vol goede moed, u allen een prettig weekend toegewenst. Simon Vinkenoog


 

Vrijdag 3 juni 2005

Speusippus, successor of Plato, d. 339 B.C.

Daar gaat-ie, voor het laatst mag ik nooit meer zeggen, al kan het zo zijn, verstandige woorden van de historicus en biograaf dr. Lambert J. Giebels uit Breda, in de 'Brieven over referendum' in NRC Handelsblad van gisteren.:


"Het gaat thans om de interpretatie van het duidelijke nee tegen de Europese grondwet, respectievelijk de codificatie van de Europese verdragen.
Het overwegende politieke commentaar op de uitslag is dat de kiezer zich niet tegen Europa heeft uitgesproken, maar tegen de al vijftig jaar voortdenderende trein Europa, op de koers waarvan de kiezer tot dusver nimmer invloed heeft kunnen uitoefenen. Volgens de ene interpretatie zijn de kiezers uit de voortdenderende Europese trein gesprongen, volgens een andere hebben de nee-stemmers aan de noodrem getrokken. Het sleutelwoord is: op de plaats rust, en terug naar de kiezer. Het lijkt mij een goede gedachte, maar dan wel met een vraag waarop een duidelijk ja of nee te geven is.
De ene optie is een Verenigde Staten van Europa, naar het voorbeeld van de Verenigde Staten van Noord-Amerika, de andere is een confederatie van Europese landen, in de zin van een L'Europe des patries, zoals Charles de Gaulle destijds voorstond.
Ik vermoed dat onder de ja-stemmers vele ouderen zijn, die zijn opgegroeid met het idee van een federaal Europa. Dit is, naar mijn indruk, door de overwegend jongere kiezers onder de neestemmers verworpen.
Terug naar de kiezer om de ja- respectievelijk nee-stem te interpreteren, betekent daarom de vraag: Wat wilt u? Een Verenigde Staten van Europa of een confederatie van volledig autonome Europese staten? Bij het eerste hoort een Grondwet, zoals de Amerikaanse constitutie, bij het tweede een verdrag. Als het antwoord hierop duidelijk is, kun je pas hetzij een Grondwet, dan wel een integraal verdrag voor een confederatie gaan ontwerpen."

Komt in knipselmap terecht; waar die mappen blijven en/of verdwijnen, in elk geval zal ik vanwege ruimtegebrek de beheerder van mijn collectie bij het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis een dezer dagen verzoeken het een en ander te komen ophalen...

Niet schokkend meer; het vernemen van het overlijden van een tijdgenoot. Wel de gelegenheid om aan degenen te denken, die hem nader hebben gestaan, die dertien namen 'en kleinkinderen' onder aan de aankondiging, van wie je er slechts éen kent, Carla Dura, omdat zij hem bijstond en vergezelde, waar ik hem ooit zag: op de Prinsengracht op twee adressen; ik zie die beletage nog voor ogen, klein stoepje op, een altijd glimlachende en je verwelkomende man, waarna je binnenkwam en haar zag zitten, face à face, aan het raam, met uitzicht op bomen en water. Of bij huiskamerbijeenkomsten, boekpresentaties of boekenbeurzen, voor het laatst elkaar de hand geschud, december jl in Paradiso bij de Beurs voor Kleine Uitgevers.
Zo bescheiden dat ik zijn naam nog niet eens heb genoemd: Wim J. Simons, na een bijzonder leven op 79-jarige leeftijd overleden. Bizonder ja, zijn leven stond volledig in het teken van de poëzie, die hij op grootse en kleinschalige wijze diende met zijn eenmans(plus 1)bedrijf, dat hij zo'n vijftig jaar staande wist te houden, dakzij ander redactioneel werk.
In 1953 verscheen bij De Beuk mijn dichtbundel Heren Zeventien met een prachtige omslagtekening van Lucebert.
Hij heeft ook andere 50ers - en niet alleen hen - in het zadel geholpen; mijn eerste ontmoeting met hem herinner ik mij niet, was hij niet redacteur van een blaadje de Keerkring, kende ik hem via Judith, mijn tweede vrouw? In 1954 maakte hij deel uit, met onder anderen Johan B.W.Polak, van de Cartons voor Letterkunde. Als boekhandelaar bij Van Heteren vroeg hij mij in 1958(?) om een s.f.-verhaal voor een krantje over science-fictionboeken, de enige keer dat ik me aan s.f. bezondigde; hij wist een vijftal schrijvers-journalisten zover te krijgen, dat ze over een twintigtal medepennevoerdes (inclusief henzelf) een profiel-portret zouden maken. Het boek verscheen met enige moeite, maar mooi met foto's gelardeerd als Boekje Open bij de Boekerij, waar ook Signalementen uikwam, een bundeling van vijf Haagse Post-coverstories) - alles in de jaren zestig. Onze laatste medewerking bestond uit de dichtbundel Op het eerste gehoor, die in 1988 verscheen. Bedachtzaam pijproker, spiritueel - hij ruste in vrede. Liefde is duurzaam, zou aan het begin van welke grondwet dan ook moeten staan.
Morgen tuindag. Prettig weekeinde toegewenst. Simon Vinkenoog.


Donderdag 2 juni 2005

Abraham, Hebrew Patriarch, s.d. 19th cent. B.C.

Hallo wereldburgers, groot of klein
Of we nu voor of tegen zijn:
De wereld is meer dan geopolitiek
De wereld is meer dan een geldstroom
of een oliebron, een watersnood,
of inkoop-, verkoop-, export-
speculatie. Meer dan een ramp.

Ik sta op de markt en ik roep.
En ik weet wat ik zie als ik kijk
tussen Nu en de Euwigheid:
De markt heeft geleefd, is springlevend
en zal altijd blijven leven:
afhaalcentrum Werkelijkheid.


Hangplek, houvast of de straat,
coffeeshop koffiehuis grand café:
Iedereen babbelt, sputtert tegen
of stemt in en mee: wie ja zegt
knikt nee, wie nee zegt:
jajajaja. Ga maar na.

Er wordt wat afgekletst.
Ik ben niet de enige.
Toevallig wel de enige Simon Vinkenoog, S.V., Steeds Verder.


Vanmiddag, D.V. vanaf 16:30 in de Grote Vergaderzaal (1e verdieping), Faculteit Bouwkunde, Berlageweg 1 in Delft) een Boekborrel, bij het verschijnen van het boek Exit Utopia - Architectural Provocations 1956-76, een reeks essays en artikelen onder redactie van Martin van Schaik & Otakar Mácel, een uitgave van het Prestel Verlag in München, die mede de afsluiting vormt van de Delftse New Babylon Manifestatie (LINK, 1999-2004).
Vandaar - ik lees er een echt gedicht voor, mij gevraagd: De gedroomde architect, klassieker uit 1976, op dezelfde plek eerder voorgelezen.


Woensdag 1 juni 2005

Lord Buddha, d. 543 B.C.

Nog eens voor de laatste keer:
"Politici, ministers en hoge ambtenaren laten ons in de steek. Zij zijn niet bereid om Nederlanders tegen deze (eerder genoemde, SV) bedreigingen te beschermen en roepen om het hardst dat wij vooral 'ja' moeten zeggen tegen Europa. Dat komt, omdat in het huidige Den Haag grotendeels gehandeld wordt vanuit eigenbelang. Politici en hoge ambtrenaren zijn vooral begaan met het eigen carrièreperspectief in het moderne Europa. Wij hadden al langere tijd last van het ontbreken van een langetermijnvisie. Dat is alleen maar toegenomen.
Het is daarom de hoogste tijd dat het politieke spel wordt veranderd. De Staten-Generaal kan het beste worden vervangen door een soort Rekenkamer, die er op toeziet dat er geen corruptie wordt gepleegd en dat de belangen van groepen burgers zo min mogelijk worden geschaad. De huidige politieke partijen kunnen we missen als kiespijn en voor de controle zijn wij beter af met een rechtstreekse vertegenwoordiging vanuit de verschillende regio's. De activiteiten van de regering moeten door de rechterlijke macht worden getoetst aan de Grondwet en vooral ook aan normen van goed fatsoen. En leg belangrijke beslissingen in een referendum voor aan het volk. In ieder geval is het wenselijk dat de huidige politici en alle hogere ambtenaren op korte termijn van het toneel verdwijnen. Alleen dat al lijkt mij een belangrijke verbetering."
Aldus afgelopen zaterdag op de Opinie & Debat-pagina van NRC Handelsblad Anton J.M.Loonen, arts verbonden aan het Delta Psychiatrisch Centrum te Poortugaal en hoogleraar farmacotherapie bij psychiatrische patiënten aan de Rijksuniversiteit Groningen als slotsom van een artikel 'De 'flower power' generatie moet zich keren tegen de kille zakelijkheid van onze politici.', waarvan ik de volledige tekst graag beschikbaar stel aan wie daarom vragen.

Ter absolute verpozing: tot en met 10 juni van 12 uur tot 16 uur op het Strand van IJmuiderslag vertoont Schepper Theo Jansen zijn Animaris Percipiere , de jongste gneratie van zijn strandbeestenuniversum. Jansen's strandbeesten, geraamtes van pvc-beesten, die door de wind worden aangedreven (zie op www.strandbeest.com de evolutie van voorgaande generaties) zijn wonderlijke schepselen, fascinerend om te zien - zeker als ze in beweging komen, dankzij de wind.
Henk van Renssen meldt in de Volkskrant vandaag, dat ' de Animaris Percipiere het eerste strandbeest is dat de wind kan opslaan. Met behulp van pvc-pompjes wordt de strandlucht in een windmaag van PET-flessen geblazen. De potentiële wind in zijn buik kan de Animaris Percipiere gebruiken om zich in windstille omstandigheden te blijven voortbewegen.'
De Animaris Percipiere is te vinden door met de auto naar IJmuiden te gaan en de afslag IJmuiderslag te nemen. Volg de borden tot een groot ijzeren, roestig kunstwerk bij het strand. Daar de auto parkeren, uitstappen en het pad volgen in de richting van het strandbeest.
Laat daar de wind om je hoofd blazen, denk aan alle wonderen ter wereld - en vergeet de Grondwet!

Aan de Animaris Sabulosa, een eerdere telg van Theo Jansen, wijdde ik het volgende gedicht (ook aan te treffen in De ware Adam, MM):

Hij wordt gedreven door de wind,
stapvoets, rollend en bewegend.

Hij hinkelt, struikelt en staat stil,
hij volgt het pad van snoeren en vinnen.

Zijn spieren zijn van hout en PVC,
de wetten van de evolutie spelen mee.

Een gezond, natuurlijk evenwicht -
dansend op het strand,
vederlicht.

Simon Vinkenoog: een welbewuste dag tegemoet, en gegroet.


Dinsdag 31 mei 2005

Jeanne D'Arc, burnt 1431 A.D., b. 6/1/1412
Angela of Foligno (C.), d. 1300 A.D., b. 1248
Hans Mol (1934)

Hop Marianneke, stroop in't kanneke, laat de poppetjes dansen!
En reken maar van yes (NON NON NON): hoe de tanden bloot komen te liggen van de belanghebbenden. Wat een ruzie om een wanstaltig voorgeprogrammeerde (anti-democratisch, in belanghebbenden-commissies samengeflanste) wisselwerkende naar eigen vicieuze cirkels verwijzende woordenbrij: '448 articles, 36 protocoles, 2 annexes et 50 déclarations!... il est illisible pour la plupart des citoyens et non révisable.'
Ik dank mijn informatie de laatste weken aan een meticuleus pamflet van het Comité Autunois pour le vote NON - Als ik naga welke duistere veronderstellingen en bedreigingen ik om me heen hoor en zie, des te overtuigender mijn NEE, en als dat inderdaad de mening van de meerderheid is, hoop ik dat het huidige kabinet daarvan de konsekwenties inziet (consequenties, ook goed). Hoe agressief het kamp van de JA-zeggers, de regelneven:'Wie niet voor ons JA is, is tegen vooruitgang! Alsof meer mensonterende uniformerende spelregels de Europese cultuur moeten bepalen. Gisteren haalde ik hier strafrechtdeskundige d'Oliveira aan, met zijn argumenten voor 'hold', take it easy, festina lente - stapvoets, niets overhaasten, elkaar wat beter leren kennen, vlammen op de Balkan doden, en vandaag had ik willen citeren uit de NEE-mening van filosoof Hans Achterhuis. Diens eigen woorden moet u dan terugvinden in een der pagina's afgelopen weekend aan het JA/NEE spel gewijd in de Volkkskrant en NRC/Handelsblad - geloof me, ook hij is tegen, niet uit angst of egoïsme, zoals een mijner e-mailvrienden veronderstelt, maar met het besef van het Hoog Spel: onderhandelen op topniveau door de eeuwen heen, geschreven door de Amerikaanse historicus Charles L. Mee (H.J.W.Becht, 1994, ISBN 90 230 0832 4), dat in het Engels Playing God heet.
Ik lees als de dwarsligger die ik ben, van achteren naar voren (kind van mijn tijd). Ik begon met de laatste hoofdstukken(Het illusoire realisme - over Bush, Kohl, Mitterrand, Major en anderen in Londen, 1991) en De wet van de onbedoelde gevolgen - Roosevelt, Churchill en Stalin in Jalta, 1945). Alsof je er bij was; nu begeef ik me naar De bedrieglijke lessen van de geschiedenis, met Wilson, Clemenceau en Lloyd George in Parijs, 1919.
Ik lees: "Ook al zou iedereen het erover eens zijn welke les er uit een bepaalde historische gebeurtenis valt te trekken, echte, en dan niet met name specifieke lessen, van toepassing op specifieke gebeurtenissen, lijken niet te bestaan. Omdat alle historische ogenblikken eenmalig zijn, omdat de geschiedenis zich niet herhaalt, is de wijsheid van geschiedenis een ongrijpbaar iets. (...) Het nuttigste aspect van de geschiedenis, de enige echte les: misschien is dat wel, dat zij ons er altijd aan herinnert gebeurtenissen niet te zien als afzonderlijke fenomenen, als wiskundige problemen die met behuilp van universele formules zijn op te lossen, maar als een onderdeel van een tijdsbestek, met een geheel eigen pakket van eenmalige antecedenten en mogelijkheden."
Ik ga verder lezen in de tuin: Zon Lonkt. Kom Edith, je eerste blik, dankje! Morgen stemmen, niet vergeten! Simon Vinkenoog.


 

MEI 2005