Van alle
bedwelmende planten op aarde met een groot verspreidingsgebied doet cannabis in
het bevorderen van de sociale waarden en zintuiglijke waarneming die typerend
zijn voor de oorspronkelijke partnerschapssamenlevingen alleen onder voor de
paddestoelen. Hoe moeten we anders verklaren dat er maar geen einde komt aan de
vervolging van cannabisgebruik, ondanks het overweldigende bewijs dat van alle
ooit gebruikte bedwelmingsmiddelen het meest onschuldige is? Vergeleken met
alcohol zijn de maatschappelijke gevolgen van cannabis te verwaarlozen. De
dominatorcultuur heeft een afschuw van cannabis, omdat het gebruik ervan de
conditionering van geaccepteerde waarden tenietdoet of de gebruiker daarvan
losmaakt. Vanwege het op het onderbewuste inwerkende effect plaatst cannabis,
als het gebruik ervan een levensstijl wordt, iemand in een intuïtief
contact met gedragspatronen die minder streberig en minder prestatiegericht
zijn. Om deze redenen is marihuana niet welkom in de moderne kantooromgeving.
Het gebruik van koffie daarentegen, een drug die de waarden van de industriële
cultuur bekrachtigt, wordt niet alleen verwelkomd maar zelfs aangemoedigd. In
deze zin wordt cannabisgebruik terecht gezien als ketters en uiterst ontrouw
aan de waarden van de mannelijke dominantie en de gestratifieerde hiërarchie.
De legalisering van cannabis is dan ook een complex thema: het betekent dat er
een sociale factor zou worden gewettigd die de ego-dominante waarden zou kunnen
afzwakken of zelfs veranderen.
Door cannabis
te legaliseren en te belasten zouden we een basis van belastinggelden leggen,
die het nationale financieringstekort zouden kunnen helpen aanzuiveren. In
plaats daarvan blijven we er miljoenen dollars tegenaan smijten om marihuana
letterlijk en figuurlijk met wortel en tak te verdelgen. Dit beleid veroorzaakt
wantrouwen en een permanente criminele klasse in bevolkingsgroepen die in andere opzichten bij de meest
gezagstrouwe van het land horen.
Zoals ik al
heb aangegeven, is de minachting van de samenleving voor de cannabisgebruiker
niets meer en niets minder dan een nauwverholen minachting voor de waarden van de gemeenschap en het
vrouwelijke. Hoe verklaren we anders de behoefte van de media om het gebruik
van psychedelische drugs en de alternatieve sociale experimenten uit de jaren
zestig eindeloos te blijven veroordelen? De angst die de bloemenkinderen bij de
gevestigde orde teweegbrachten, wordt begrijpelijk als we die analyseren in het
licht van het idee dat hetgeen waarmee
die gevestigde orde zich geconfronteerd zag, een uitbarsting was van een
geslachtsloos partnerschapsdenken, gebaseerd op een verminderd gevoel van
eigenwaan.
Uit: Voedsel
der goden. De zoektocht naar de oorspronkelijke boom der kennis. Een radicale
geschiedenis van planten, drugs en de menselijke evolutie. Naar de
Amerikaanse uitgave van l992 (Bantam Books) in l998 uitgegeven door Entheon,
Nijmegen, ISBN 90-76l49-02-X.
HAKIM BEY
Natuurlijk is
de drugsoorlog een kwaad en irrationeel. Maar laat ons niet vergeten dat de
oorlog behoorlijk zinnig is als een economische activiteit. Ik zal zelfs maar
niet noemen de bloeiende gevangenisindustrie, de opgezwollen budgetten van
politie en inlichtingendiensten of de belangen van de farmaceutische kartels.
Economen schatten dat ongeveer tien procent van het circulerende kapitaal in de
wereld ‘grijs geld’ is, afkomstig uit illegale activiteiten (grotendeels drugs-
en wapenhandel). Dit grijze gebied is eigenlijk een soort vrij zwevende grens
van het Wereldkapitaal zelf, een kleine golf die de grote golf voorafgaat en
richting geeft. (Grijs geld of offshore kapitaal is bijvoorbeeld altijd
het eerste dat migreert van ingestorte markten naar bloeiende markten.)
‘Oorlog is de
gezondheid van de Staat’, zoals Randolph Bourne eens zei – maar oorlog is niet
meer zo winstgevend als in de oude tijden van buit, tribuut en slavernij.
Economische oorlogsvoering komt er steeds meer voor in de plaats, en de
drugsoorlog is een bijna zuivere vorm van economische oorlog. En aangezien de
neoliberale staat sinds l989 zo veel macht heeft opgegeven ten gunste van
ondernemingen en markten, kan met recht gezegd worden dat de drugsoorlog de
‘gezondheid’ van het Kapitaal zelf uitmaakt.
Uit Tegen
‘Legalisatie’, in de uitgave van PAN (Psycho Actief Netwerk): Psychedelische
perspectieven – de renaissance van de trip in de 21ste eeuw,
ISBN 90 6229 074 4, 200l. Oorspronkelijk verschenen in het Journal of Cognitive
Liberties, vertaald door dr. Stephen Snelders.